Onze eerste stagedag..

Hey iedereen,

vandaag onze eerste stagedag gehad en eerlijk gezegd was het een moeilijke dag.

Ik en Karen gaan hier in Kandy normaal alvast een week op de babyward staan, een week op de neonatologie (zowel neonatologie als septische kinderen als kindjes die met een te laag geboortegewicht geboren zijn) en dan 2 weken op de pediatrie (waaraan ook een intensieve pediatrie gevestigd is).

We hebben vandaag eerst samen met de dokter haar toer gedaan langs deze afdelingen en daarna nam ze heel plots afscheid van ons en voelden we ons even helemaal verloren. We wisten niet naar waar, wat ze van ons verwachten, wat we moesten doen, ... We hebben dan maar het heft in handen genomen en gevraagd op de babyward en de neo of we iets konden doen of helpen en zo hebben we daar nog wel veel kunnen kijken. De verpleegkundigen zijn ontzettend lief en veel van hen kennen toch een paar woorden engels. Ze roeien met de riemen die ze hebben maar deze zijn nogal schaars. Steriliteit is een ramp daar en NIDCAP eveneens..

Ik had het persoonlijk erg moeilijk met een prematuur kindje van 25 weken en 3 dagen (600 gram) dat lag te sterven op de neo. Hij was beademend maar aangezien ze daar maar 3 beademingsmachienen hebben voor alle kinderen (op pediatrie zo'n 70, baby ward weten we niet juist en op neo zo'n 30) en er een 'beter' kindje aankwam dat beademd moest worden, werd hij afgekoppeld van het toestel. Het is hier echt een survival of the fittest, letterlijk en figuurlijk. Het lieve mannetje lag te gaspen met een saturatie van 20 uiteindelijk maar hij wou niet opgeven. De ouders waren niet aanwezig (het was nog geen bezoekuur...) en ik wou hem gewoon zo graag bijstaan in zijn lijden... Het is maar 1 van de zoveel dingen die we vandaag meegemaakt en gezien hebben maar het blijft door mijn hoofd spoken..

XXX Eva

Ps: de heimwee was hier vanavond dan toch wel even heel sterk aanwezig bij ons drie...