Stageverloop...

Hey iedereen!

We hebben er alweer drie dagen stage deze week erop zitten en ik heb het hier ondertussen helemaal naar mijn zin!
De verpleegkundigen zijn zo lief en beginnen ons helemaal te aanvaarden nu en staan ook open voor onze meningen wanneer we dingen anders doen..
Vandaag hebben we ons eerste grote punt bereikt (haha) namelijk een stap dichter naar de steriliteit bij het infusen prikken. Aangezien ze hier het materiaal niet hebben om elke keer een nieuw infuusnaald te gebruiken wanneer het prikken niet meteen lukt (wat meestal het geval is aangezien de adertjes van die kleintjes helemaal kapot gerpikt zijn, moeten ze vaak 4 of 5 keer prikken), leggen ze die zeer onsteriel weg en gebruiken ze ze opnieuw.
Een verpleegkundige was dan aan het vertellen waarom ze daar zo obsessief prikken, ze hebben namelijk eens het armpje moeten amputeren van een kindje omdat het infuus niet goed stak. Dus prikken ze het kindje vaak 3 keer op een dag een nieuw infuus bij het minste vermoeden dat het niet meer goed zou zitten. We hebben dan ook duidelijk kunnen maken dat het in de eerste plaats al een groot risico met zich meebrengt als ze zo onsteriel werken en nu leggen ze de gebruikte (herbruikbare) infuusnaald weg in een steriele verplakking voor ze ze terug gebruiken.. Geen echt grote stap, maar het is alweer een stapje verder!
Daarnaast hebben we een verpleegkundige kunnen overtuigen van niet opnieuw een infuus te prikken bij een baby waarbij het absoluut niet nodig was (het infuus zat echt nog perfect) Een Sri Lankaanse verpleegkundige deelde onze mening ook en na discussie over en weer hebben ze dan toch niet herprikt.. Dat obsessieve prikken hier proberen we toch niet echt te stimuleren aangezien hier zo wat alles onsteriel gebeurt.. Niet moeilijk dat het ene kind na het andere een sepsis krijgt en de meningitis hier precies overal in de lucht ronddwarrelt...
Aspiratie gebeurt hier met voedingssondes aangezien ze echte aspiratiesondes niet hebben (ik ben dan maar meegelopen naar de kast voor de voedingssonde te pakken aangezien de verpleegster met haar steriele handschoenen de vuile kast wou opentrekken en de benodigdheden pakken...) Ze doen erg hun best maar het lukt niet altijd even goed :) Ik en Karen blijven dus maar in het rondgieten met het ontsmettingsmiddel (dat in busjes voor babyzeep zit) en sproeien erop los!

We zien hier ontzettend veel spina's en myelocoelen, heel erg raar. Ze zijn hier dan ook een onderzoek gestart waarom het hier zo vaak voorkomt. Gisteren en vandaag hebben we op onze afdeling vooral op de 'sukkeltjeskamer' meegeholpen (excuses voor het woord maar dit zijn echte arme sukkeltjes, zo erg: eentje met spina, gigantisch waterhoofd en gigantisch encephalocoele (dit kindje is palliatief maar actieve levensbeëindiging mag hier niet dus kindje lijdt echt heel erg, moeilijk om te aanvaarden), een baby met zware hersenbloeding, baby met enorme stridor en wheezing door misgroeiing in neus en daarbij een spina, nog een baby met waterhoofdje en nog een baby met een grote spina en open anus) en we proberen hen alsnog zo veel mogelijk comfort te geven.. Verder zijn we hier hard aan het NIDCAPPEN en hopen ook dat er een beetje meer in de krijgen.. Naast de gemiddelde 400 luiers per dag die ververst worden, hebben we ook mee couveuses geschrobt met zeep en water en sussen we hier de ene baby na de andere en knuffelen we erop los, aangezien de prutskes hier niet gepakt of getroost worden door de verpleegkundigen. Karen en ik staan er dan ook vaak met elk een kleine minipruts op de arm, terwijl de verpleegkundigen ons zo schattig vinden 'omdat we van kindjes houden'. Stiekem bedenken ik en Karen een plan om zoveel mogelijk baby's mee naar huis te krijgen, ze zijn echt om op te eten, zo mooi! Ze mogen wel maar maximum 7 kilogram wegen, anders weegt ons koffer te veel :) Maar geene stress, het gemiddelde prutske hier weegt rond de 2 kilogram of minder dus..

Naar Sri Lankaanse gewoonte is ons demonstratie-babybadje weeral uitgesteld aangezien ons lief weeskindje (dat ik eigenlijk wel mee naar huis wou nemen....) naar zijn home vertrokken is vandaag en zodus hadden we geen kandidaat niet meer. Alle andere baby's zijn erg ziek en in de cultuur hier mogen zieke baby's niet gewassen worden van de 'amas' (mama's), dat zou hen alleen maar zieker maken..
Morgen dus maar opnieuw een poging wagen, ditmaal op een echte pop! Maar die moesten ze eerst ergens gaan zoeken, morgen zou ze ter onzer beschikking staan.. :) Ik ben benieuwd! Karen is btw voor de verandering ondergepiest, och, we trekken het ons allemaal niet meer aan!

Goh, zo veel verhalen en belevenissen, ik kan blijven vertellen over alle ongelooflijke dingen hier... We blijven trouwens een ongelooflijke ervaring voor de mensen hier overal, bij ons zou het gewoon ongepast onbeleefd zijn zo te gapen naar iemand... Ze zien hier precies niet veel blanke jonge meisjes ;)

Ik heb toestemming gekregen van de directeur om foto's van de afdelingen te trekken, dus nog even wachten en dan kunnen jullie ook zien waar wij nu vertoeven elke dag!

Morgenvroeg verhuizen we tem zondagavond even naar het andere guesthouse van onze eigenaar aangezien deze even volgeboekt zit voor een Brits huwelijk.
Hier in de guesthouse zijn de mensen zo lief, is de sfeer echt goed en ontmoeten we ook heeel erg interessante mensen van over heel de wereld, echt heel leuk! Er is nu een Australiër die zowat de hele wereld rondtrekt en ook nog schrijver is en nu gisteren zijn er ook een Duitse mama en haar dochter aangekomen. De dochter werkt een jaar in Indië als vrijwilligster in een weeshuis, een creche en een school voor kinderen.. Gisteren was ze trouwens beroofd in Colombo :)

Zonnige zoenen!!

xxx Eva