Een dagje Colombo..

Hey iedereen,

we hebben er gisteren een dagje Colombo opzitten voor ons visa te verlengen. Na 4 uur in de immigratie is het uiteindelijk gelukt de verlenging in ons handen te hebben, het heeft wel veel geduld (en tranen) gekost maar uiteindelijk was het ook wel echt heel erg grappig..
Na ons visa zijn we dan met Dimutu naar de McDonalds gegaan, heerlijk even vettig eten, het heeft gesmaakt! Daarna zijn we langs ons volgende ziekenhuis gegaan, het Lady Ridgeway Hospital. Wat een gigantisch groot ziekenhuis, met echt alleen maar kindjes, heerlijk! We hebben onze dokter ontmoet die ons daar gaat begeleiden, een heel erg sympathieke man die ook erg enthousiast is dat we komen. Hij heeft voor ons ook een accomodatie gevonden voor de dagen dat we in Colombo nog niet in ons appartement kunnen! Na Lady Ridgeway zijn we even gaan genieten aan de zee, met een cocktail in de hand... Later nog in een ander erg mooi hotel iets gaan drinken en toen was het weer tijd om naar huis te gaan. Uiteindelijk is het een erg lange dag geweest waarvan we toch wel 7uur in de auto gezeten hebben (trouwens, nadat je hier in het verkeerd gezeten hebt, kijk je echt nergens meer van op...je ziet hier echt de meest zotte dingen ooit op de weg)
In Colombo is het trouwens echt ontzettend warm: het was zweten tegen de sterren op. Op de terugweg hebben we ook nog hoppers gegeten en rotties, vooral de rotties waren echt suuperlekker!

Het kindje dat ik en Karen vrijdag naar OK gebracht hebben, is zaterdag spijtig genoeg gestorven. Ze hebben het nog proberen reanimeren en beademen maar het baatte niet.. Gisteren hebben we dan nog een kindje opgenomen op de ward met een verschrikkelijk groot anencephalocoele aan haar hoofd: een gezwel tweemaal zo groot als haareigen hoofdje waarin haar hersentjes spijtig genoeg ook zitten..) Na dat ze bij ons gekomen is, is ze 3,5 uur aan het stuipen geweest, verschrikkelijk om te zien. Ik had het er persoonlijk heel moeilijk mee en heb dan na een uur gevraagd aan de dokter waarom ze niets geven tegen de stuipen (ze hebben de medicijnen ervoor hier wel) maar die begon me gewoon goed uit te lachen en een antwoord heb ik niet gekregen... Vandaag is ze niet meer aan het stuipen geweest en is er een hele discussie over wel of niet opereren, niemand weet eigenlijk wat er gaat gebeuren. Ze willen haar nog wel opereren maar er zijn andere veel dringendere operaties die de voorrang krijgen van de chirurg.. De mama weet dat haar kindje gaat sterven en heeft er volgens onze dokter vrede mee maar Keishani zei ook dat we niet in haar hart konden kijken... Ze gaan hier ontzettend anders om met leven en dood, de sterksten overleven meestal alleen maar...
Vandaag is er ook een kindje gekomen van twee maanden oud maar het weegt maar 1500 gram! Echt een klein miniprutske, zo dun dat je er bijna doorkijkt.. Ze zijn het nu verder aan het onderzoeken wat de oorzaak kan zijn, waarschijnlijk iets hematologisch (aangezien zijn hemoglobine gisteren 2,9 was..)

Vandaag is Karen spijtig genoeg niet goed geworden op stage en ben ik nog langer gebleven. Ik heb met de verpleegkundigen thee gedronken (de eerste thee hier in Sri Lanka) en taart gegeten met de handen :) Heel simpel maar het was echt supergezellig en lief van hen..
Er zijn vandaag ook druk emailadressen en telefoonnummers uitgedeeld. Ik heb het gevoel dat het aftellen is begonnen hier in Kandy en het is met grote spijt in mijn hart.. Maar eerst volgende week nog onze verrassingen afgeven en zien naar hun reactie!

Om jullie trouwens op de hoogte te houden, de pisstand was bijna 5-3 voor Karen maar ze had een snood plan voor de hand waardoor ze het dan toch heeft kunnen voorkomen.. :)

Warme groetjes,
Eva